Ik ben geboren en getogen in Flevoland. Ik heb een deel van de achterhoek in mij zitten en een deel van het koloniale Indonesië. De helft van mijn familie is verspreidt over de wereld. Op school was ik goed in aardrijkskunde en geschiedenis, de interesse in antropologie heb ik van mijn Indonesische opa gekregen. Ik kreeg de kans om als exchange student, een jaar in Colorado te wonen bij een Peruaans gastgezin. Met een tweedehandse camera legde ik alles vast. Op Aurora Central Highschool leerde ik mijn eigen fotorolletjes te ontwikkelen.
Na mijn opleiding journalistiek & Communicatie was ik trainee bij een reclamebureau in Amsterdam. Tijdens de internetbubbel werd ik opgeleid tot internet projectmanager.
Mijn interesse in fotografie was nooit verdwenen en begon serieuze vormen aan te nemen. In 2009 studeerde ik af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Langzamerhand kreeg ik werk als assistent fotograaf en meer eigen opdrachten.
Na een periode van ups en downs besloot ik mij om te laten scholen tot docent beeldende kunst en vormgeving. Aan ArtEZ in Zwolle heb ik mijn eerstegraads lesbevoegdheid gehaald.
Het heeft lang geduurd voordat ik een thema zag in mijn werk als kunstenaar. Ik was vooral bezig met routes afleggen, voertuigen waarmee je afstanden kon afleggen, landkaarten en plaatsen duidden. Ik heb een solotentoonstelling gekregen bij een galerie in Berlijn over plekken waar Maria is verschenen. En ik was geïnteresseerd in het irrationeel handelen tegenover het rationale. Zo heb ik de broosheid van mensen die dansen op muziek vastgelegd. Ik zat op de kunstacademie in een periode waarin ook kunst effectief en meetbaar hoort te zijn en waarin het uitleggen van je werk belangrijker is dan het werk zelf. Ik was ook bezig met mijn identiteit en afkomst. Ik voelde heel goed aan wat ging spelen, zoals het aan de kaart stellen van machtstructuren in de kunstwereld, het betrekken van de natuur in kunst en het proberen voorbij het postmodernisme te kijken. Mijn eindwerk aan ArtEZ was dan ook een pleidooi om kunst als kunst te beschouwen, als het door een kunstenaar is gemaakt. Als de kunstenaar het maar groot genoeg opblaas, gelooft iedereen het ook. Ik verwerkte mijn DNA in mijn kunstwerken.
Op dit moment hebben communities mijn aandacht. Op de achtergrond help ik mensen in de gemeenschap met de leefomgeving te verbeteren, op de plek waar ik opgegroeid ben en waar ik woon.
Het papierenbootje als symbool voor de zeevaarders. Een broze onderneming. Daarom is deze van ijzer gemaakt. Bij aankomst kun je m gebruiken als dak, of als hoedje.